Tijdens een scheiding worden door ouders met elkaar afspraken gemaakt over hun kinderen. Zo wordt onder meer vastgelegd wat het hoofdverblijf van de kinderen wordt en wanneer de andere ouder de kinderen ziet. In Nederland heeft echter ongeveer 15 procent van de kinderen met gescheiden ouders geen contact met of hun vader of hun moeder. Reden: de ene ouder weigert de omgang van hun gezamenlijke kinderen met de andere ouder; de afgesproken omgangsregeling wordt genegeerd. Deze kinderen zien hierdoor een van hun ouders niet, terwijl ze daar wel recht op hebben.
Wetsvoorstel ‘weigerouders’
Tot nu toe valt er tegen deze situatie nog weinig te doen. Het blijft vaak bij bemiddelingspogingen die lang niet altijd het gewenste resultaat hebben. De politiek wil daarom de wet gaan veranderen, zodat ‘weigerouders’ strenger bestraft gaan worden. Een voorstel van SP, VVD en D66 met deze strekking wordt inmiddels door een Kamermeerderheid gesteund. De Kamer wil dat het strafrecht vaker ingezet wordt, of dat de wet zodanig wordt aangepast zodat die strenger is voor de weigeraar. Deze maatregelen moeten ervoor zorgen dat kinderen met beide ouders contact blijven houden en niet vervreemd raken van één van hen. De strengere regels zouden dit jaar nog van kracht kunnen gaan.
Ouderverstoting
Voor kinderen is het al moeilijk dat zij na de scheiding minder contact hebben met de niet-verzorgende ouder. Laat staan dat zij helemaal geen contact meer hebben. Voor kinderen kan het enorm schadelijk zijn om op te groeien met een ouder die buitengesloten wordt. Ze kunnen het gevoel krijgen dat ze minder waard zijn en hebben vaak minder zelfvertrouwen. Ook is de kans op depressies groot.
Stichting Villa heeft onlangs 3 blogartikelen gepubliceerd waarin volwassenen kinderen hun eigen ervaringen met ouderverstoting na de scheiding van hun ouders delen. U kunt hier hun verhalen lezen:
Verhaal ouderverstoting deel 1
